Αναφορικά για την κτιριακή μόνωση, με σκληρή πολυουρεθάνη:
To πρότυπο αποτελούσε το βασικό εργαλείο ποιοτικού ελέγχου μέχρι και το 2013, όπου και εκδόθηκε το αντίστοιχο ΕΝ 14315-2.
Η τελευταία έκδοση του προτύπου DIN 18159-2 δημοσιεύθηκε το 1991, αντικαθιστώντας την αντίστοιχη του 1978.
Το συγκεκριμένο τεχνικό πρότυπο, χαρακτηριζόταν ως ένα από τα πλεόν αυστηρά και λεπτομερή τεχνικά προτυπά, με εφαρμογή σε έργα μονώσεων, κτιριακού και βιομηχανικού τομέα.
Αποτελούσε το ιδανικό βοηθητικό εγχειρίδιο του συνόλου του εμπλεκόμενου στο έργο τεχνικού κόσμου (μηχανικοί, μελετητές, εφαρμοστές), βάσει του οποίου διασφαλιζόταν η άρτια εκτέλεση τεχνικών έργων μόνωσης, χρήσει ενός υλικού υψηλής τεχνολογίας και ασύγκρητων ιδιοτήτων όπως αυτό της σκληρής αφρώδους πολυουρεθάνης.
Πιο ειδικά, βάσει του προτύπου το συνεργείο εκτέλεσης των εργασίων θα έπρεπε πριν και κατά την διάρκεια του έργου να ακολουθήσει και καταγράψει μία σειρά ελέγχων ποιότητας όπως:
- Καταγραφή κλιματολογικών συνθηκών (καταγραφή θερμοκρασίας περιβάλλοντος, θερμοκρασίας υποστρώματος, σχετικής υγρασίας περιβάλλοντος, απόλυτης υγρασίας υποστρώματος).
- Έλεγχο καταλληλότητας υποστρώματος (καταγραφή τάσης αποκόλλησης.
- Μέτρηση του μέσου εφαρμοσμένου πάχους της σκληρής αφρώδους πολυουρεθάνης.
- Λήψη δειγμάτων από το εφαρμοσμένο μονωτικό υλικό (πολυουρεθάνη) προς μέτρηση των ιδιοτήτων του (πυκνότητα, διατήρηση διαστάσεων, θλιπτική αντοχή).
Η V.M.S εφαρμόζει στο χώρο των μονώσεων από το 1990, την σκληρή αφρώδη πολυουρεθάνη, στον κτιριακό και στον βιομηχανικό τομέα.
Τηρεί και εφαρμόζει μέχρι και το 2013 τις απαιτήσεις του συγκεκριμένου τεχνικού προτύπου, διασφαλίζοντας την υψηλής ποιότητας παρεχόμενη υπηρεσία στο σύνολο των κατασκευών της.